Puzzelende reporter met een kritische noot

Vorige week stond Kijk op Bodegraven-Reeuwijk vol van de politiek. Mini-Prinsjesdag, uitleg over de begroting en een uitgebreid interview met wethouder Dirk-Jan Knol. Maar wie schrijft daar eigenlijk over? Een politiek verslaggever natuurlijk. Deze week zijn de rollen omgedraaid en wordt Bert Verver zélf geïnterviewd.

Als politiek verslaggever ga je naar veel vergaderingen toe. Ook houd je interviews met degenen die politiek actief zijn in de gemeente en blijf je op de hoogte van het wel en wee in de buurt. Daarna verwerk je dit tot makkelijk leesbare artikelen, zodat iedereen kan lezen wat er speelt. Zonder verslaggever is de objectiviteit van de lokale politiek zoek. De gemeente publiceert over het algemeen alleen wat er is besloten. De reden waarom iets besloten is, blij vaak onduidelijk. Inwoners krijgen hierdoor geen onafhankelijk en kritisch beeld meer te zien. Bovendien wordt de gemeenteraad zonder politiek verslaggever niet gecontroleerd. Dit moet je als gemeente, en zeker als inwoner, niet willen.

Tolk tussen gemeente en inwoner
Bert Verver is de politieke redder van Bodegraven- Reeuwijk. Regelmatig schrijft hij over de lokale politiek in deze krant. Verver: “Ik probeer de nuttige zaken op een begrijpelijke manier vast te leggen. Het gaat om het karakter van de discussie. Van moeilijke passages maak ik hapklare brokken door begrijpelijke verwoording. Velen zeggen dan ook tegen mij: ‘ik begrijp nu waar het over gaat’. Daar doe ik het voor.” Het vertalen van politiek jargon naar duidelijke taal is misschien wel de belangrijkste taak van een politiek journalist. Je kan hem zien als een soort tolk. Daarnaast moet de reporter zorgen dat het geen onaantrekkelijk lange lap tekst wordt vol langdradige en ingewikkelde zinnen. Je moet lastige zaken uitleggen in een beperkt aantal woorden. Vaak schrijf ik, en met mij vele anderen, twee keer zo veel woorden dan wat in het artikel past. Dat betekent veel schrappen, worstelen en zwoegen totdat er een  fijn leesbaar verhaal ontstaat.

In de vergaderzaal
Als politiek verslaggever heb je achtergrondkennis nodig, je moet weten waar lokale politici over spreken. Het is meer dan een kort verslagje of samenvatting schrijven van een vergadering. “Voor mijn werk lees ik veel stukken voorafgaand aan vergaderingen”, vertelt Verver. “Op deze manier kan ik goed discussies volgen en standpunten van fracties beter duiden. Soms zijn er drie vergaderingen in dezelfde week. Daar ga ik niet allemaal naartoe. Ik maak, in overleg met de eindredacteur van de krant, een keuze. Meestal ga ik naar het meest besproken onderwerp in een commissievergadering. Andere keren neem ik juist de raadsvergadering mee.”

Zeker geen notulen
Maar hoe vat je zo’n ellenlange vergadering samen? “Ik probeer specifieke punten uit de discussie te halen. Ik ga bijvoorbeeld niet in op alle 52 zienswijzen die ingediend zijn bij het bestemmingsplan Buitengebied-Noord”, legt Verver uit. “Je moet je blijven afvragen hoe je met al die meningen omgaat, hoeveel ruimte geef je die ene mening. Of laat je het helemaal achterwege? Als een fractie niks zinnigs heeft toegevoegd, vermeld ik het niet in mijn artikel. Soms moet ik twee vergaderingen in elkaar vlechten. Dat is lastig, zeker bij grote onderwerpen. Het doel van het verslag is om inzicht te geven in de overwegingen die tot een besluit hebben geleid.” Lange vergaderingen moeten worden samengevat, maar niet iedereen snapt dat. “Soms word ik op mijn verslaglegging aangesproken. Als je de letterlijke vergadering wilt volgen, moet je maar de notulen lezen. Ik schrijf alleen de hoofdzaken en een algemene indruk op.”

Puzzelen
Als politiek reporter ben je aardig wat uren bezig. Voorbereiden, vergaderingen bijwonen, interviews houden. En dan natuurlijk alles uitwerken. Verver: “Het uitwerken van een commissie- of raadsvergadering duurt ongeveer twee uur. Sommige kwesties zijn zo ingewikkeld dat ik uitvoerig moet puzzelen voordat het artikel begrijpelijk wordt voor de lezer. Het komt wel eens voor dat een vergadering vier uur duurt. Vroeger duurden ze nog wel eens tot diep in de nacht. Tegenwoordig zetten ze er na elf uur ’s avonds een punt achter.” De meeste vergaderingen zijn te vinden op internet. Je kan ze live volgen of een dag later terugkijken. “Ik zit er liever bij zodat ik de interactie tussen alle partijen kan zien.”

Kritische noot
Een politiek verslaggever moet objectief én kritisch blijven. “Mijn politieke voorkeur moet niet duidelijk naar boven komen. Ik haal de scherpe kantjes er niet af en indien nodig maak ik een kritische kanttekening,” zegt Bert Verver. “Het is belangrijk om de balans te vinden en de algemene indruk van de discussie weer te geven. Zo kan ik bij een lange discussie zeggen dat het veel korter had gekund.”